Koncepti: Krizë ekzistenciale, pa fuqi e arsyjes për të kuptuar këtë paradokes të jetës, një kapërcim i vetëvetës. 
Një depresion bipolar në atë masë sa i beson në metaforë asaj thënie: (Ne kurrë nuk jetojmë, ne jemi gjithmonë në pritje të jetesës).
 Këtu shfaqet një element i ndërgjegjës morale ku respektimi i asaj vlere morale në këtë rast është përtej-dashuria (pasi që kalon në pritje të përjetëshme), dhe i nënshtrohet qdo norme morale, thjesht të presësh aty, askund tjetër,askënd tjetër,asgjë ndryshe ,duke besuar se dashuria është një hynji (karriga1Ajo).
 Dhe karriga2 përballë meje është objekt, murosur nga marimangat aq e murosur nga to, por nuk egziston forcë shpirtërore as fizike për ta pastruar, egziston vetëm ajo etikë morale, besim dhe përtej-dashurie që të presësh aty nëse do dëgjosh atë melodi jo zë ,përtej zërit ,është melodi ajo që e dëgjon në imagjinatën tënde se: ,,herën tjetër pastro edhe karrigen time,,(Nettoie ma chaise) që troket në kokë gjatë gjithë kohës, shëndërron trup në dhimbje ajo melodi.
 Dhe thjesht ne ende presim,presim,presim,presim…(karriga2Ai)
(Albanian)

Add

Elmedina Salihu

Opportunities

For Artists

ArtConnect

Support